afb. Frans Kuit, oktober 1964
Nicolaas Gijsbertus Adrianus (Niek) de Rooy
's-Hertogenbosch 12 november 1901 - 's-Hertogenbosch 11 april 1984 (82)
Archief
Huis- familie- en persoonsarchievenNL-HtSA Archiefnummer 0205
Afdeling Erfgoed 's-Hertogenbosch (AEH)
|
|
Losse stukken en kleine collecties, 1533-1994NL-HtSA Archiefnummer 1021
Afdeling Erfgoed 's-Hertogenbosch (AEH)
|
|
Encyclopedie van Noord-Brabant
Niek de Rooy
bron: Brabants Dagblad
|
Auteur-regisseur; studeerde Nederlandse Taal en Letterkunde aan de R.K. Leergangen bij dr. Moller, kwam hij bij toeval in de journalistiek terecht; gedurende de eerste twee jaar als verslaggever bij „Het Huisgezin” (de voorloper van het Brabants Dagblad). Na gewestelijk redacteur van het „Dagblad voor Noord-Brabant” in Breda te zijn geweest, werd hij reportage-redacteur van „De Maasbode”, chefdirecteur van de „Nieuwe Schiedamse Courant” en waarnemend hoofddirecteur van de „De Nieuwe Zuid Hollander”, beide kopbladen van de Maasbode. In 1933 keerde hij terug bij „Het Huisgezin”, nu als chefredacteur, tevens chef stadsredactie en toneelcriticus. De Rooy was Bosschenaar in hart en nieren, schreef veel over Den Bosch maar vooral vóór de Bosschenaar; was schrijver en regisseur van de ieder jaar terugkerende Bossche revue in sappig Brabants ten tonele gebracht, in totaal 26. De laatste revue, waaraan hij werkte, was die bij gelegenheid van het 800-jarig bestaan van de stad in 1985. In 1976 kwam zijn boek uit „Een kwart eeuw Den Bosch”. Voor al deze activiteiten werd hij door het gemeentebestuur van 's-Hertogenbosch geëerd met de stadspenning in 1949, de zilveren Jeroen Boschpenning in 1959, de Muziekstad-medaille in 1953; de Casino-onderscheiding in de vorm van een gouden potlood viel hem ten deel en in 1965 werd hij voor zijn verdiensten op kerkelijk gebied opgenomen in de Orde van Sint Silvester; was tevens erelid van het Koninklijk 's-Hertogenbosch Mannenkoor. | 452 |
Encyclopedie van Noord-Brabant 3 (1986) 452
Functies
Niek de Rooy
Functies / onderscheiding(en)
- Auteur-regisseur
- Stadspenning 's-Hertogenbosch, 15 april 1949
- Muziekstad-medaille, 1953
- Casino Potlood (goud), 1959
- Culturele penning 's-Hertogenbosch (zilver), 24 oktober 1959
- Orde van Sint Silvester, 1965
Genealogie
Notulen gemeenteraad
Notulen van de openbare vergadering van de gemeenteraad op maandag 30 januari 1961NL-HtSA_0267_00043407
| |
Afdeling Erfgoed 's-Hertogenbosch (AEH)
Podcast(s)
Titel
Bron
Datering
Niek de Rooy, revueschrijver, persmuskiet en Bossche Kneup
Bossche Stadsgezichten
Niek de Rooy, alias 'de Bossche Kneup', journalist en stadsredacteur
Bossche Stadsgezichten
Stadsgezichten
Niek de Rooy: de fietsende persmuskiet
door Paul Kriele
Niek de Rooy is geboren op 12 november 1901 boven de kantoorboekhandel Van Dijk-Van Hees aan de Hinthamerstraat. De persmuskiet, zoals hij zichzelf noemde, stond bekend als stadsredacteur aanvankelijk bij de Provinciaal 's-Hertogenbossche en Noord-Brabantsche Courant, later bij Het Huisgezin, de voorloper van het Brabants Dagblad. Grote bekendheid verwierf ,de Bossche kneup’ als schrijver van 26 Bossche revues. De 27ste, die rond 800 jaar Den Bosch, heeft hij niet meer kunnen afmaken. Niek de Rooy overleed op 11 april 1984..org.jpg "body=[]") Niek de Rooy (1901-1984) revue-schrijver en fietsend stadsredacteur. Van zichzelf zei hij: „persmuskiet en Bossche Kneup”..org.jpg "body=[]") Henri Thijssen links op de foto werd de kwaaie peer, omdat hij 75 jaar geleden als raadslid en hoofdredacteur van Het Huisgezin tegen carnaval was. In de volksmond noemden ze hem ,Jan Tessen, de dooie Bosschenaar'. Het merkwaardige is dat Henri de baas was van Niek de Rooy die in 1924 bij Het Huisgezin begon.Foto: Stadsarchief Na mijn gymnasiumtijd begon ik bij ,De Provinciale’ die ook wel de Bossche krant of de krant van Arkesteyn werd genoemd. Juist in die periode, omstreeks 1920, heerste er tweespalt in Oeteldonk vooral door weerstand tegen het carnaval vanuit katholieke zijde. De krant van Arkesteyn was liberaal, maar wel Bosch getint. In 1924 stapte ik over na wat omzwervingen bij landelijke kranten naar Het Huisgezin. Dat gaf scheve ogen, vooral bij vader. Immers Het Huisgezin was èn erg katholiek èn minder Bosch getint. Gelukkig zegde directeur Jan Thijssen mij toe dat ik carnaval niet behoefde op te geven, als ik mijn werk maar goed deed. Thijssen was door zijn verzet tegen carnaval in opspraak gekomen, zodanig dat een liedje de ronde deed en er ruiten bij hem thuis werden ingegooid. „Er is maar ene dooie Bosschenaar en dat is Jan Thijssen daar”. Wat de verslaggeving in de stad betreft, ik deed alles op de fiets. Voor de oorlog reden er nauwelijks auto's. Onze krant kreeg pas in 1934 een wagenpark. Het meeste werk brachten de raadsvergaderingen met zich mee. Zelfs afstanden naar Waalwijk, Heesch, Boxtel of Oisterwijk legde ik per fiets af. Het was geen pretje vaak door weer en wind. Dan moet je begrijpen dat de verslagen woordelijk in de krant kwamen, met de tussenopmerking erbij! Mijn overstap gaf bij de collega's van Arkesteyn jaloerse ogen. Er was wel een goede verhouding met de redacteuren Willem Boelaars, Louis Binge, Noud Verhoeven en Harrie Hammecher. In stedelijk verband mag je zeker van concurrentie spreken. Ik kreeg bij Het Huisgezin als chef-coördinator van de redactie de opdracht de krant meer vaste voet in de stad te doen verkrijgen. Op technisch gebied veranderde de lay-out door de artikelrubricering over één kolom, op twee of drie kolommen te gaan afdrukken. We begonnen ons meer van landelijke krant naar regionaal dagblad te profileren. Collega Arkesteyn hield het bij het oude. De verbetering vormde de aanloop tot de fusie van Het Huisgezin met De Provinciale van Arkesteyn. In 1939 had de uitgeverij aan de Kerkstraat 14.000 abonnees en wij 20.000. Vanaf de fusie op 3 november 1941 gingen beiden verder als Noordbrabantsche Courant. De oorlog werd een dieptepunt. Door de invloed van de Duitse bezetter stopten we eind 1943. De controledienst van de Duitsers, gevestigd aan de Jorisstraat, censureerde al onze artikelen. Het hoofd van de Nationaal Socialistische Beweging, N.S.B., deed mij tussentijds een aanbod om hoofdredacteur te worden van de Nieuwe Brabantsche Courant. Maar dat verduvelde ik. Op mijn laatste werkdag plaatste ik een advertentie waarin ik mij aanbood. De redacteuren bleven weg tot na de bevrijding. Ik heb het er in de oorlog overigens goed afgebracht. De uitbetaling gebeurde volgens een noodvoorziening. Tot op de laatste dag van de oorlog en lang daarna heeft ons kuddeke altijd wèrm kunnen eten. 26 RevuesOrganisator Herman van den Eerenbeemt, die in 1935 de stadsfeesten coördineerde, benaderde mij voor een musical. De Bossche revue ,Houdoe wor’ was voor mij als voor het nieuw gebouwde Casino aan de Parade een primeur. Marinus Ogier componeerde de muziek. ,Mooi is m'n stadje’, is het bekendste lied uit de allereerste revue geworden.Het jaar doorop benaderde de VVV-directeur mij voor de manifestatie ,Acht Bossche dagen', om weer een revue te schrijven. Maar door het faillissement van het Casino moest de uitvoering verplaatst worden naar het Concertgebouw. En zo volgde er nog eens 24 composities. Een reeks die één keer door de oorlog -in 1941- werd onderbroken. In totaal hebben mijn revues 250.000 bezoekers getrokken. Een succes dat mede te danken is aan het legertje van honderd medewerkers. Uit al die producties zijn 18 huwelijken voortgekomen. Voor zover ik weet hebben ze goed stand gehouden. Zo bladerend in mijn boeken en bundels ontdek ik dat ik me gelukkig kan voelen voor al wat ik voor mijn stad heb mogen, moeten en kunnen doen. Niek de Rooy maakte de wederopbouw mee met zijn structuurplan, vernieuwingen ook op sociaal en maatschappelijk gebied. Als trouw katholiek ging hem de afbraak van de kerken nauw aan het hart. In 1966 ging Niek de Rooy met pensioen, na ondermeer 250 verslagen van Bossche raadsvergaderingen te hebben geschreven. Nog elf jaar lang verscheen zijn wekelijkse colum in De Bossche Omroep. In 1975 bracht hij het boek uit: ,Een kwart eeuw Den Bosch’ met foto's van Jan Verhoeff. Ik heb mijn uiterste best gedaan me te plaatsen achter de dingen die het gemeentebestuur ten goede stelde. Waar tegenstelling waren heb ik gepoogd de meningen te overbruggen. Mijn liefde voor de stad is hopelijk in dat werk tot uiting gekomen. | 111 |
„Stadsgezichten” een Bosch' album (1990) 111-112
Artikelen
| 1949 |
VerslaggeverAuteur van de Bossche Revue onderscheiden : Burgemeester Loeff bood hem de stadspenning aan
Provinciale Noord-Brabantse Courant Het Huisgezin, donderdag 21 april 1949
|
|
| 1949 |
VerslaggeverNico de Rooy zilveren jubilaris : Kwart eeuw in de journalistiek
Provinciale Noord-Brabantse Courant Het Huisgezin, woensdag 28 september 1949
|
|
| 1958 |
VerslaggeverNico de Rooy 25 jaar chef-redacteurBrabants Dagblad, zaterdag 4 januari 1958 |
|
| 1959 |
VerslaggeverTerugblik op 25 jaar Brabantse humor : Niek de Rooy schreef een generatie Bossche revueBrabants Dagblad, zaterdag 10 oktober 1959 |
|
| 1984 |
VerslaggeverOud-redactiechef Brabants Dagblad : Niek de Rooy overleden
Brabants Dagblad, woensdag 30 november 1984 | 2
|
|
| 1986 |
RedactieRooy, Niek deEncyclopedie van Noord-Brabant 3 (1986) 452 |
|
| 1990 |
Paul Kriele en Aart van WoenselStadsgezichten een Bosch albumBoekhandel Mosmans 's-Hertogenbosch (1990) 111-112 |
|
| 2016 |
Redactie'Het gros der Bosschenaren leeft moeilijk, leeft zwaar!'De Boschloog (2016) 32-33 |
|
| 2016 |
Cees Slegers'Piekerde gij? Ikke nie!'De Boschloog (2016) 37 |
Literatuur en bronnenpublicaties
Bert Damen e.a., 1906-2006 : 100 jaar BVV: Zonder verleden géén toekomst (2006) 25
Coen Free, Zoete Lief, oorzaak veler plagen (1999) 18, 84
Nel van der Heijden Rogier, Slager : Acht Bossche kunstenaars en een museum (2015) 274
Paul Kriele, Stadsgezichten een Bosch' album (1990) 111-112
A.L. Mees e.a., Gedenkboek B.V.V. 1906-1946 (1946) 139-140
n: vermelding in een voetnoot
Bossche Encyclopedie |