Klooster - Landhuis - Psychiatrische inrichting

Rosmalen, Berlicumseweg 8G

In 1434 stichtte Vrouwe Milla uit Kampen op de plaats die de naam Coudewater droeg een klooster, waarin geleefd ging worden volgens de regel van de heilige Birgitta van Zweden.
Het was een dubbelklooster, een voor vrouwen en een voor mannen, zoals dat in de orde van de H. Birgitta gebruikelijk was. Het geheel stond onder leding van een abdis, die naast zich een priorin voor het vrouwe klooster en een prior voor het mannenklooster had.
Aan de keuze voor de locatie Coudewater door Milla van Kampen is een legende verbonden over de landman Peter de Gorter, die zag, dat zijn bijen in hun korf van was een kloosterje hadden gevormd. Hun gezoem daaromheen klonk als een hemels lied en voor Peter de Gorter was dit een teken, dat God daar een klooster verlangde.
Vrouwe Milla, die in Kampen niet slaagde in het stichten van een klooster, hoorde wat Peter de Gorter was overkomen en bood hem aan op zijn land een klooster te bouwen.
Dat werd het klooster Coudewater, ook wel Mariënwater geheten. Het kende gedurende meer dan een eeuw een rustig en bloeiend bestaan. Vanuit Coudewater werd een aantal dochterkloosters gesticht.
Aan dit rustige bestaan kwam een eind op 24 augustus 1566, toen Coudewater de onlusten van de beeldenstorm ondervond. Enkele jaren later, in 1572, moesten de paters en zusters vluchten naar 's-Hertogenbosch.
Pas in 1584 konden zij terugkeren baan Coudewater. Het aantal paters en zusters was zeer geslonken. In 1591 telde het convent van de zusters nog zestien leden, dat van de paters slechts twee. In de decennia daarna kon Coudewater zich van de tegenslagen herstellen. Maar de ellendige tijden herleefden tijdens de belegering van 's-Hertogenbosch en na de val van de stad. Na de inneming van 's-Hertogenbosch in 1629 door Frederik Hendrik braken opnieuw zwarte tijden aan, die tot de ondergang van de beide kloosters zouden leiden.
In 1648, na de Vrede van Munster, kregen de paters opdracht te vertrekken. De zusters mochten voorlopig blijven, maar zij mochten geen nieuwe zusters aannemen. Het was de bedoeling dat het klooster zou uitsterven.
Inmiddels waren al hun bezittingen geconfisceerd. Zij leefden van een alimentatie van de rente van hun bezittingen. De paters vertrokken in 1652 naar Hoboken bij Antwerpen. Eén pater bleef als rector voor de zusters in het klooster achter.
De zusters hebben zich lang verzet tegen vertrek, maar verlieten in 1713 toch het klooster van Coudewater. Zij gingen naar Uden, waar zij uit voorzorg in 1711 een huis, het kasteeltje Vorstenburg, hadden aangekocht. Dit werd de abdij Maria Refugie die daar thans nog gevestigd is.