De g³-klok van Gillett and Johnston uit 1924, die gescheurd was, werd in 1954-1955 door de firma Eijsbouts te Asten hergoten.
Het automatisch spel bestaat uit een trommel met een omvang van 3½ oktaaf, 180 tweekwartsmaten; 16.200 gaten, 210 cm breed, 152 cm diameter, met vaste noten. De trommel wordt sinds 1925 electrisch aangedreven. Daarvoor met gewichten, twee oude kanonslopen, die in de toren nog aanwezig zijn als contragewichten voor een lier.
De trommel evenals het slingeruurwerk met een slinger van 3,5 meter, zijn in 1872 gemaakt door A. de Jong uit Helvoirt/Boxtel. Er zijn aanwijzingen dat De Jong materiaal uit 1647 gebruikt heeft.

Deze klokken zijn verbonden via electromagnetische hamers, met een bandspeelwerk waarin een geponste muziekband afgespeeld kan worden. Ook kan een pianoklavier aangesloten worden.

Beiaard

Al honderden jaren hebben Bosschenaren kunnen genieten van de beiaardmuziek vanaf de Sint-Janstoren, en van het Bossche stadhuis. Vanaf het begin vijftiende eeuw werd in de Nederlanden op klokken gebeierd, een ritmisch klankenspel op klokken via draden aan klepels. Reeds in 1425 speelde in 's-Hertogenbosch "Alart metten clocken" op de Sint-Janstoren. Deze Alart is de eerste van een onafgebroken reeks beiaardiers. Heden ten dage is Joost van Balkom stadsbeiaardier, de derde generatie uit de familie van Balkom. Voor hem was dat zijn vader Sjef van Balkom, die weer voorafgegaan werd door zijn vader Toon van Balkom. Toon van Balkom werd in 1915 benoemd door het stadsbestuur van 's-Hertogenbosch tot "Stadscarillonneur", zoals dat toen werd omschreven. Werd er in het begin met de klokken gebeierd, trekken aan draden die met de klepels van de klokken verbonden waren, vanaf het begin van de zestiende eeuw kende 's-Hertogenbosch een beiaard van 14 klokken, geleverd door de Bossche klokkengieters Willem en Jaspar Moer. Vanuit een soort klavier, door middel van draden konden de klokken worden bespeeld. In de zeventiende eeuw werd een pedaal toegevoegd, met de voeten gespeelde toetsen en de beiaard wordt daardoor zo volmaakt dat de beiaardspelkunst tot volle bloei kon komen. Foto: Stadsarchief (0004653) In het jaar 1642 had Jacob Noteman uit Leeuwarden 10 klokken geleverd aan de Sint-Jan. (In de toren hangt nu nog steeds de "Noteman", een klok van ca 5750 kg, met een diameter van ca 215 cm). Met de klokken die er nog waren uit de zestiende eeuw en de klokken die in 1647 nog geleverd werden door Van Spraeckel telde het spel 26 klokken. Bloeitijd en verval In de zeventiende eeuw is de klokkenspelkunst tot zeer grote bloei gekomen doordat de Utrechtse stadsbeiaardier Jacob van Eyck in samenwerking met de Gebrs. Hemony ontdekte hoe klokken gestemd konden worden, hoe klokken op de goede toonhoogte gebracht werden. De Gebrs Hemony werden zeer vermaard. Nieuwe beiaard voor de Sint-Jan 1925 Na de zeventiende eeuw raakte de klokkengietkunst, vooral het stemmen van klokken in de vergetelheid. Pas in de negentiende eeuw, in 's-Hertogenbosch rond 1870, ontstond er opnieuw belangstelling voor de klokkenspelkunst. Door Van Aerschodt uit Leuven werd een nieuwe beiaard gegoten voor de Sint-Jan. Toon van Balkom zegt er in 1915 in de krant het volgende over: "De klank van de klokken, vooral die van de bovenste octaaf, is zeer onzuiver. Dit klokkenspel is het omvangrijkste, maar tevens het leelijkste - of in elk geval een der leelijkste - van ons land. Het is zo verschrikkelijk vals, dat het niet om aan te horen is." "Zou de tijd nog verre zijn, dat men in den toren van een der prachtigste bedehuizen van Noord-Nederland een der mooist beiaarden aanbrengt?" Er werd geld ingezameld en in 1924 kon de firma Eijsbouts, fabrikant van torenuurwerken en belast met de inrichting van de nieuwe beiaard voor de Sint-Jan, de klokken bestellen bij Gillett & Johnston in Croydon. Toon van Balkom, stadscarillonneur , Dr. J. Casparie, M.A. Brandt Buijs en Jef Denijn, directeur van de Beiaardschool en stadscarillonneur in Mechelen werden door de gemeente 's-Hertogenbosch benoemd om de klokken te keuren. Gillett & Johnston hadden daar geen enkel bezwaar tegen. Zij waren zelfs in staat om na onderzoek van de oude klokken in de toren, (twee klokken van Hemony en de grote klok van Jacob Noteman) in te passen in de nieuwe beiaard. Op 16 juli 1925 werden 38 Engelse klokken uitgeladen in 's-Hertogenbosch en op 14 augustus van dat jaar tijdens de eerste dag van het Wereldbeiaardcongres klonk voor het eerst het "Oude Wilhelmus" over de stad gespeeld op de nieuwe beiaard door Jef Denijn. Sindsdien heeft deze beiaard een zeer bekende klank gekregen in de Nederlandse beiaardwereld, niet in het minst door toedoen van Toon van Balkom, tot 1955 stadsbeiaardier van 's-Hertogenbosch, in 1955 opgevolgd door zijn zoon Sjef van Balkom, op zijn beurt in 1988 opgevolgd door zijn zoon Joost van Balkom. Monument Van de tien Gillett & Johnston beiaarden die tussen 1925 en 1931 gegoten zijn voor Nederland werden die van Barneveld, Sneek, Oldenzaal en 's-Hertogenbosch in 1941 geplaatst op de lijst van beschermde beiaarden en zouden gespaard blijven door de Duitse bezetter. De andere Gillett & Johnston beiaarden zouden verdwijnen in de smeltkroes ter vervaardiging van kanonnen. De Bossche Sint-Jansbeiaard is in Noord Brabant de enige Gillett and Johnston beiaard die nu nog nagenoeg compleet is. Die van Tilburg, Hilvarenbeek en Breda zijn verdwenen. Van de beiaard in Breda werden na de oorlog nog enkele klokken teruggevonden en weer geplaatst in de Grote kerk aldaar. In Nederland is verder alleen nog de Gillett & Johnstonbeiaard van de Plechhelmusbasiliek in Oldenzaal compleet.