In den Zuid-Westelijken hoek van de straat, thans het St. Jacobskerkhof genaamd, stond Zuidwaarts naast voormeld

Blijkens het afschrift eener akte, berustende in de verzameling handschriften van het Prov. Genootsch. van K. en W. in Noordbrabant (genealogie van Berckel) had dit klooster, evenals zoovele andere kloosters, een pand; daarin stonden drie geschilderde glasramen: het een met de wapens van Elisabeth van Dongen en haar overleden man Lambrecht van Berckel en het jaartal 1568; het tweede met de wapens van Cornelis van Berckel en genoemde zuster Elisabeth van Berckel, zoomede het jaartal 1569; het derde met het portret van Cornelis van Berckel en dat van eene non (zuster Elisabeth van Berckel?) en daaronder ook het jaartal 1569; deze van Berckel's waren de kinderen van Aelbrecht van Berckel, die behalve hen nog deze kinderen had: Lenard, religieus bij de Regulieren te Venlo; Anna, echtgenoote van jonker Marcelis van Brecht; Yda, echtgenoote van jonker Joris Dachverlies en Arnd van Berckel (wiens kinderen waren: Yda, echtgenoote van jonker Roelof van Lyer; Luytgard, echtgenoote van

Van de kapel van dit klooster is alleen nog maar over de Noordelijke muur, waarin twee openingen zijn, die aanvankelijk spitsbogige vensters waren. Volgens van Heurn Beschrijving was in die kapel voor het O.L.V. altaar eene spalk te zien, zooals men die oudtijds tot het zetten van armen beenbreuken bezigde en gaf Nicolaas Wils, pater van dit klooster, daarvan de geschiedenis uit.

Na de reductie van den Bosch in 1629 werd ook dit klooster ten behoeve van den Staat verbeurd verklaard; aan de alstoen daarin nog aanwezige nonnen werd echter toegestaan daarin te verblijven totdat zij uitgestorven zouden zijn, doch den 3 December 1680 bepaalde de Raad van State dat diegenen harer, welke toen nog in leven waren, hetzelve moesten verlaten en haren intrek nemen in het Klooster achter Tolbrug. Het klooster Bethanie is daarop 25 April 1697 (Reg. n° 510 f. 358) door Johan baron van Leefdael, heer van Liessel en oud-president-schepen van den Bosch, in diens hoedanigheid van raad- en rentmeester-generaal van de Episcopale en andere geestelijke goederen van die stad, in perceelen verkocht; daarbij kwam toen:

het eerste perceel, omschreven als: den grooten hof met de woning daartoe hehoorende; de huysinge, waaruyt uythangt het Groot hert met den hof daaragter en eene huysinge of camerkens, aan Gerard van Noort, notaris en klerk ter stadssecretarie te den Bosch;

het tweede perceel, omschreven als: een gedeelte, zijnde de groote camer aan de regterhand van den ingang; de twee camerkens aan de linckerhand; de camer in de galderye met de soldering daarboven, zijnde coorensolders; item twee camerkens binnen aan den hoff tegens de huysinge het Hert met den binnenhoff; item de camers, geapproprieert van de spincamer met de trap ende solderinge daarboven, alsmede het ledig erffken daar t'eynde aan gelegen rontsom in syne muyre,

het derde perceel, omschreven als: de twee wooninge van het paetersquartier; de geheele kercke; de nieuwe huysinge aen de pompe; den kleynen hof agter de kercke en de spincamer, aan Dirck van 's Gravesande, president-schepen van den Bosch en controleur van de convooien en licenten aldaar.

Laatstgenoemde, wiens eigenlijke familienaam was Storm van 's Gravesande, was de zoon van Laurens van 's Gravesande, schepen en controleur van de convooien en licenten te den Bosch en Isabella van Heurn; zijne vrouw was Anna Josina Blom 2), dochter van Nicolaas Blom (wiens moeder eene Kien was) en Cornelia Bastingius voornoemd (wier moeder eene Verwey was). Dirck van 's Gravesande overleed in den Bosch 10 November 1716, zijne vrouw 6 November 1724; zij had hem o.a. deze kinderen geschonken: mr. Willem Jacob van 's Gravesande, 27 September 1688 te den Bosch geboren, beroemd hoogleeraar in de wis- en sterrekunde, alsmede in de wijsbegeerte aan de Hoogeschool te Leiden; Pieter van 's Gravesande, schepen van den Bosch en aldaar 28 October 1725 overleden; mr. Jeremias van 's Gravesande, president-schepen en mr. Ewoud Hendrik van 's Gravesande, schepen van den Bosch 3).

Genoemde Dirck van 's Gravesande kocht 5 Februari 1711 (Reg. n° 522 f. 429 vso) bij het door hem aangekocht derde perceel van gezegd klooster, dat alstoen het Windmolenbergklooster genaamd werd, het voorschreven eerste perceel, terwijl zijne vrouw en haar broeder mr. Jeremias Blom, die te

Mr. Ewoud Hendrik van 's Gravesande, mr. Jeremias Blom, mr. Willem Jacob van 's Gravesande en mr. Jeremias van 's Gravesande, allen hiervoren genoemd 4), verkochten op 16 November 1731 (Reg. n° 545 f. 180 vso) van het klooster Bethanië het volgende:

Den 28 Augustus 1765 (Reg. n° 579 f. 223) verkocht deze laatste weduwe, die toen te Antwerpen woonde, het door haar, als gemeld, gekochte aan Cornelis Bekkers, woonachtig te Antwerpen; het werd alstoen gezegd te zijn: een huis met de hovenierswoning, genaamd het Hart; een koestal, staande aan die woning; een paardenstal, staande in den volgenden tuin en een huis naar den Dove, alles uitkomende op het St. Jacobskerkhof; een groote moestuin, gelegen achter de voorzegde huizen langs de Dieze, zijnde al het voorschrevene gelegen tusschen den Dove (n.l. het straatje Achter den Dove) ex uno en eene heining ex alio en strekkende het zich uit van het St. Jacobskerkhof tot aan de Dieze.

Wat door de 's Gravesande's in 1731 van het klooster Bethanië, waarschijnlijk bij vergissing, niet was verkocht geworden, werd 10 Augustus 1742 (Reg. n° 563 f. 89 vso) door Jacobus Sacrelaire, med. doctor te den Haag, als gemachtigde van Anna Sacrelaire, weduwe en erfgename van den professor mr. Willem Jacob van 's Gravesande, als volgt verkocht aan mr. Jeremias en mr. Ewoud Hendrik van 's Gravesande: 1/3 in een huis, staande op het St. Jacobskerkhof; 1/3 in een huisje, staande alsvoren en 1/6 in een gedeelte van een ten deele vervallen klooster, ook staande alsvoren. Den 1 October 1753 (Reg. n° 575 f. 184 vso) verkocht Johanna Charlotta Boyd, weduwe van den laatstgenoemden van 's Gravesande,

Zooals uit laatstgemelde akten reeds zal zijn gebleken, was het klooster Bethanië al in 1731 grootendeels gesloopt en waren toen daarvoor hovenierswoningen en paardenstallen in de plaats gekomen, zooals ook van Heurn in zijne Beschrijving mededeelt. Thans zijn er niets meer van over dan eene poort en een stuk muur zijner kapel.