Wapen

Het hoofdbestanddeel van het wapen, de boom, is een sprekend symbool voor het hertogelijke bos. De boom, vergezeld van 2 kleinere komt reeds voor op het oudste bekende stadszegel uit 1242. In 1356 verleende Hertogin Johanna van Brabant aan de stad het privilege om in het wapen het hertogelijke wapen Brabant-Limburg op te nemen. De adelaar werd in 1508 verleend door Keizer Maximiliaan bij zijn inhuldiging als Hertog van Brabant (als voogd over Karel V). De adelaar is de Duitse rijksadelaar met op de borst het Oostenrijkse schild.
De kroon en de wildemannen zijn bekend sinds 1670, toen het wapen werd aangebracht op de gevel van het nieuwe stadhuis. De kroon was een kroon met 3 bladeren en 2 parels. In 1675 leidde het voeren van de wildemannen, de kroon en de adelaar tot een conflict met de advocaat-fiscaal en de procureur-generaal van de raad van Brabant. Dezen wilden bewijzen zien, waardop de stad gerechtigd werd de symbolen te voeren en bij gebrek hieraan zou de stad het wapen (en de zegels) moeten wijzigen. De stad antwoordde dat de schildhouders, kroon en adelaar door de hertogen waren verleend, maar bewijzen gaf zij niet. Wel vermeldde het stadsbestuur dat een aantal steden na de afzwering van Spanje (1581) dergelijke figuren was gaan voeren, zonder dat hiertegen opgetreden was. De stad verzocht dan ook om opschorting van het proces totdat alles per officieel placaat was geregeld. Dat de stad de schildhouders en de kroon via de hertogen had verkregen is onwaarschijnlijk, al werd het bij diverse gelegenheden in de 15e en 16e eeuw al wel gehouden door een wildeman, zoals op drukkersmerken en bij festiviteiten. De stad zelf beeldt het pas sinds 1670 met de wildemannen uit. De kroon is vóór 1670 niet bekend.
De kleuren waren oorspronkelijk groen en zwart, maar werden door de hertogelijke kleuren vervangen, latere toevoegingen werden in de oorspronkelijke kleur gehouden.
Na inlijving bij het Franse keizerrijk werd aan Bois-le-Duc het recht verleend (op 13 januari 1813) het wapen te vermeerderen met een vrijkwartier voor de steden van de tweede klasse. Dit vrijkwartier vertoonde een gouden N op een blauwe ondergrond. Of dit wapen ooit is gebruikt is me niet bekend.
Bij en na de (onvrijwillige) samenvoeging van Rosmalen met 's Hertogenbosch werd vanuit de kant van Rosmalen een aantal pogingen gedaan om een element van Rosmalen in een nieuw wapen van de gemeente op te laten nemen. Hetgeen overigens niet is gelukt. De gemeente wilde het oude wapen behouden.
Het wapen van Rosmalen vertoonde een ploeg en een schildje met een onduidelijk soort blad. Dit blad is, zoals uit oude zegels blijkt, een zogenaamd vierblad. De voorstellen voor een element van Rosmalen zijn dan ook op dit vierblad gebaseerd, omdat een ploeg niet symbolisch is voor Rosmalen en ook veel moeilijker is in te passen in een nieuw wapen.
Het eerste voorstel (zie ook onder) behelsde de opname van het vierblad in een schildhoofd, analoog aan het nieuwe wapen van Oss, waarin een mijter in een zilveren schildhoofd werd toegevoegd. In dit voorstel zou het vierblad een zeer prominente plaats innemen. Dit zou heraldisch niet toegestaan zijn, aangezien een schildhoofd de plaats is voor het hoogste element in rang. In het oude wapen van 's Hertogenbosch was dat uiteraard het keizerlijke wapen. Bij Oss was dat het graafschap Megen, hetgeen hoger in rang is dan de stad Oss. Het dorp Rosmalen is lager in rang dan de stad 's Hertogenbosch en opname zou dus niet toegestaan zijn.
In het tweede voorstel werd in het schildhoofd niet een deel van de adelaar, maar de gehele adelaar opgenomen. Op de borst van de adelaar werd een klein schildje met het vierblad geplaatst. Ook dit zou heraldisch niet correct zijn, aangezien de adelaar dan impliciet met Rosmalen en niet met 's Hertogenbosch geassocieerd zou zijn.
In het derde voorstel werd alleen het schild van Oostenrijk vervangen door het vierblad, dat dus net zichtbaar boven de delingslijn te zien zou zijn. Ook hier zou het vierblad dus met Rosmalen en niet met 's Hertogenbosch geassocieerd zijn.